Δεν το ξανακάνω!

Απογειώθηκα ύστερα από parawaiting υπεραρκετής ώρας με δυτικό ασθενή. Μετά από 40 δευτερόλεπτα απομάκρυνσης από την πλαγιά άφησα ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ τα φρένα για να ταιριάξω καλύτερα τον "κώλο μου" και λίγο πριν από το πρώτο ωραίο θερμικό εκείνης της υπέροχης πτητικά ημέρας...(μπορεί να μη φυσούσε αρκετά αλλά ο ουρανός έλεγε πολλά!) Η πτέρυγα λοιπόν αρχίζει να κλείνει και συνειδητοποιώντας το τραγικό λάθος μου την ανοίγω δίχως (άλλη) καθυστέρηση.Το ύψος είναι λίγο για να τραβήξω εφεδρικό και ξέρω ότι είμαι σε δύσκολη κατάσταση. Η πτέρυγα ανοίγει αμέσως γιατί είναι καλοσυντηρημένη όμως έχει πλέον την τάση να ορμάει με ούριο άνεμο προς την πλαγιά και με πρόθεση να με κοπανήσει με τα "μούτρα" πάνω της. Ενστικτωδώς φρενάρω την αριστεριστή πλευρά και προκαλώ ολική απώλεια στήριξης προσπαθώντας να κόψω την ορμή αυτή και να αξιοποιήσω την προστασία που δίνει το κάθισμα. Το σχέδιο πέτυχε αλλά η πτώση έγινε από πιο ψηλά από ότι πίστευα. Άουτς! (δυο κατάγματα λεκάνης και ένα στο ιερό οστό συν μια εξαρθροσούλα δεξιού ώμου!) Ευτυχώς είναι μικρούλια και κολλάνε μόνα τους είπαν αργότερα οι ιατροί! Δε χρειάστηκε επέμβαση.Μόνο λίγο καιρό ακινησία για να κολλήσουν σωστά και γρήγορα.Μήπως τελικά μάθω να μη αφήνω τα φρένα.

Οι συνέπειες των πράξεών μας μοιάζουν με σκιάχτρα για τους άνανδρους και ακτίνες φωτός για τους σοφούς.

Aldοus Huxley

 

Ένα παρόμοιο βίντεο που βρήκα στο διαδίκτυο 

 δείχνει πόσο ακόμα ύψος χρειάζεται για πλήρη στροφή. 

  

 

 

  

 

 

Η θερμοκρασία ήταν 34 βαθμοί στις 14 Αυγούστου και καταμεσήμερο. Η Νέα απογείωση (όπου και εγκαινίαζα) ήταν με ελάχιστη κλίση και ήθελε περισσότερο αέρα από αυτόν που επικρατούσε την ώρα εκείνη.  Η πολύωρη έκθεση σε αντίξοες συνθήκες (parawaiting) με "βαριά" ενδυμασία για την εποχή, (καθότι οι βάσεις νεφών ήταν πάνω από τα 2000 μ. και θα με προστάτευε από το κρύο) μου προκάλεσε εκνευρισμό και απώλεια συγκέντρωσης και επιπλέον με έκανε να πετάω μηχανικά. Σε όλες τις περιοχές που πετούσα πριν το συμβάν και επί 13 χρόνια, στα 200 μ. απομάκρυνσης από την απογείωση είχα αρκετό ύψος. Εκεί όχι. Άφησα τα φρένα με σκοπό να βάλω καλύτερα το fout rest στο δεξί πόδι μου σκύβοντας . Τότε μια ανατάραξη κλείνει το δεξί χείλος προσβολής κατά 65% (ενθαρρυμένο και από τη σκυφτή μου στάση).Το ανοίγω αμέσως αλλά μετά... προκαλώ ολική απώλεια στήριξης "για να αποφύγω το χτύπημα με τα πόδια στην πλαγιά", προτιμώντας να πέσω με το κάθισμα που έχει προστατευτικά. Εδώ, επίσης απουσίαζε εγκληματικά η ορθή κρίση. Με ξεκούραστο μυαλό ούτε τα φρένα θα άφηνα τόσο κοντά στο έδαφος ούτε υπερδιορθώσεις θα έκανα που είχαν σαν αποτέλεσμα να τραυματιστώ άσχημα.

 Το parawaiting (η πολύωρη έκθεση σε αντίξοες συνθήκες) είναι υπεύθυνο για απώλεια συγκέντρωσης και εκνευρισμού και αιτία πρόκλησης ενός αστείου ατυχήματος αλλά και θανατηφόρου.