Έψαξα παρέα για αλεξίπτωτο πλαγιάς την Κυριακή
και σε ολόκληρη Θεσσαλονίκη δεν βρήκα κανέναν!
Πήγα λοιπόν στην Ευκαρπία και πέταξα μονάχος μου! Ήταν πολύ καλά γιατί είχε και θερμικά ανοδικά ρεύματα "ρουκέτες"
που με έκαναν νοιώθω ότι βρίσκομαι στη Δράμα!
Αργότερα ήρθε να πετάξει παρέα και ο Στάθης.
 |
| Ορίστε !Αράχνιασε η Ευκαρπία |
 |
| Κάποιος δούλεψε για μας! |
 |
| Καλό σημάδι! |
 |
| Η σημαία μας! |
 |
| Έρχονται οι ενισχύσεις... |
 |
| Ο Στάθης |
 |
| Είναι ο δρόμος μου μακρύς... |
 |
| ...Έφτασε στην απογείωση... |
 |
| Ετοιμάζεται... |
 |
| Πετάει! |
Και επειδή γλυκάθηκα με το Κυριακάτικο,
πήγα ξανά τη Δευτέρα!
Τέλειωσα τις δουλειές μου και αν και ήταν αργά είπα να πεταχτώ μια βόλτα!
Κάλεσα και δύο φίλους για παρέα και ήρθε ο ένας! Απογείωση 5:10 .
Δύσκολη απογείωση με πολλά γκάζια ο αέρας. Στην πτήση ο επιταχυντήρας στα πόδια να δουλεύει που και που! Κρατούσε φοβερά! Κατά τα άλλα όμως ήταν ήσυχη η πτήση και την περισσότερη ώρα είχα περί τα 300 μέτρα ύψος από θάλασσα, άνετα! Πετούσα μέχρι τις 6:25 και κρατούσε για 20 λεπτά επιπλέον .
Μετά έπεσε η ένταση του ανέμου!
Έκανε σπάσιμο στον Πέτρο που ενώ περίμενε μία ώρα να κοπάσει και να απογειωθεί το παιδί μόλις κατέβηκε με τα πόδια τότε έγιναν ιδανικές οι συνθήκες... Το άθλημά μας θέλει υπομονή!
